πολυπραγμονικώς

Μ

επίρρ. με άκαιρη πολυπραγμοσύνη, με υπερβολική περιέργεια.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πολυπράγμων, -ονος + επιρρμ. κατάλ. -ῶς, μέσω ενός αμάρτυρου επιθ. *πολυ- πραγμονικός].